Voor het bouwen van de treintafel zijn er een aantal basisconcepten. Je hebt de klassieke rechthoekige baan die in het midden van de kamer wordt gebouwd. Daartegenover staat de baan die je langs de wanden van de kamer bouwt. En je hebt ook een mengvorm van delen langs de wand en uitstekende delen in het midden van de kamer.
Wanneer je het sporenplan tekent voor een baan die in het midden van de kamer wordt opgesteld dan kom je al snel uit bij een ovaalvormige baan. Dat ovaal kan je redelijk goed verbergen wanneer de ruimte en dus ook de baan groot genoeg is. Kijk maar naar de demonstratiebanen van grote merken op tentoonstellingen en beurzen.
Een modelbaan langs de wand van de kamer is mogelijk wanneer er niet te veel plaatsen langs de muren zijn die goed bereikbaar moeten blijven: de toegangsdeur, deuren naar andere kamers en de ramen. Wanneer je een volledig rondgaande baan tekent moet je een plaats (meestal aan de toegangsdeur) voorzien waar je onder de baan doorkan. Anders moet je een uitneembaar of wegklapbaar stuk voorzien. Als je de toegang vrij wil houden moet je voldoende plaats hebben voor keerlussen, tenzij je een baan tekent die begint en eindigt in kopstations.
Bij een zolderbaan dien je rekening te houden met schuine wanden van het dak. Hierdoor gaat dikwijls heel wat ruimte verloren en is de bruikbare oppervlakte beperkt.
Amerikanen zijn heel creatief wanneer het er op aankomt om de beschikbare ruimte optimaal te benutten. Zo zijn modelbanen met verschillende niveaus heel gewoon en heb je zelfs speciale vormen: een van die vormen noemt het paddestoelprincipe. Uitgebreide informatie kan je vinden in de nummers van model railroader magazine van januari en februari 1997. Of op de website van de bouwer zelf.
Bij de speciale vormen van modelbanen reken ik de segment en modulebanen. En segmentbaan is opgebouwd uit verschillende delen, die al dan niet ook dezelfde afmetingen hebben. De bedoeling is dat de baan, wanneer nodig, op een eenvoudige manier kan worden gedemonteerd en opnieuw in elkaar kan worden gezet. Een modulebaan is meestal gebouwd volgens bepaalde normen. De modules kunnen dan in een willekeurige volgorde aan elkaar worden gezet. Belangrijke normen zijn uitgewerkt door Fremo, Ntrack, Swisstrack en M-Track. Je kan er ook voor kiezen om een modulebaan te bouwen volgens eigen "normen". In dat geval vormt de baan een op zich staand geheel, met een vaste opstelling die niet kan worden gecombineerd met modules van collega-modelbouwers.
Voor een tentoonstelling van de modelbouwclub ben ik ooit gestart met de bouw van een modulebaan. Die was niet klaar voor de tentoonstelling en daarna is ze ook nooit afgewerkt. Bovendien paste ze niet op de zolder van de woning die we hadden gekocht tenzij ik nog een heel aantal bijkomende modules zou bouwen.
Ga verder met Het thema
Wanneer U geen menu's ziet klik dan hier